Obszary, które leżą na wschód od rzeki Leny są praktycznie niezaludnione.
Królestwo bezkresnej tajgi, tundry i wysokich drzew nie zostało jeszcze do końca zbadane.
Położenie
Syberia Północno-Wschodnia obejmuje swoim zasięgiem obszar kontynentu azjatyckiego, który znajduje się na wschód od rzeki Leny. Cały region podzielony został na niziny: Jańsko-Indygirską i Kołymską. Na zachodzie znajdują się Góry Wierchojańskie, w części wschodniej leżą pasma: Kołymskie, Koriackie i Czukockie. Region w przeważającej części ma charakter górski.
Biegun zimna
Znaczna część regionu położona jest w strefie bardzo niskich temperatur, które są odnotowywane na półkuli północnej.Okolice Wierchojańska i Ojmiakonu to północne bieguny zimna. Najniższą temperaturę – minus 78 stopni – odnotowywano w Ojmiakonie. Na północy regionu temperatura latem osiąga maksymalnie 10 stopni Celsjusza. Chociaż zdarzały się rekordy ciepła i temperatura przekraczała 20 stopni Celsjusza. Klimat, który tutaj panuje został określony jako umiarkowanie chłodny, skrajnie kontynentalny. W części północnej Syberia Północno-Wschodnia pozostaje pod wpływem klimatu subpolarnego i polarnego.
Wyspa Wrangla
Jest najdalej na północ wysuniętym kawałkiem lądu Syberii Północno-Wschodniej. Wyspa wciśnięta jest pomiędzy morze Wschodniosyberyjskie i Czukockie. Przez znaczną część roku jest skuta lodem. Panują na niej arktyczne ciemności. Rozwój świata przyrody następuje podczas surowego lata. Roślinność jest uboga reprezentowana przez mchy, porosty, pięciorniki. Faunę reprezentują morsy, foki, lisy i niedźwiedzie polarne. Wyjątkowo jak na te warunki reprezentowany jest świat ptaków. Gniazdują tutaj niezwykle liczne stada bernikli, gęsi arktycznych, edredonów, nurzyków oraz mew. Towarzyszą im mniej liczne stada sowy śnieżnej.
W poznaniu Syberii ogromne zasługi położyli polscy zesłańcy. Najwybitniejszym uczonym, który kilkakrotnie badał Syberię Północno-Wschodnią był Jan Czerski – geograf, paleontolog i geolog. Jan Czerski zmarł w trakcie jednej ze swoich wypraw.