Nizina Padańska położona jest u nasady Półwyspu Apenińskiego. Jest z wielu względów krainą bezcenną.
Znajdują się na niej złoża minerałów, żyzne gleby sprzyjają rozwojowi rolnictwa. Na obszarze Niziny Padańskiej znajdują się również starożytne miasta.
Położenie i ukształtowanie powierzchni Niziny Padańskiej
Nizina Padańska to na terenie Włoch największy obszar niziny. Naturalne granice regionu tworzą pasma górskie. Od południa granicę stanowią Apeniny, o północnego zachodu Alpy. Nizina Padańska jest młodym tworem geologicznym złożonym z szeregu mniejszych nizin: Piemonckiej, Lombardzkiej, Weneckiej, Emiliańskiej. Powierzchnia niziny urozmaicona jest licznymi rzekami. Na północnym wschodzie niziny wznoszą się niewielkie wzgórza: Euganei i Berici. Są one pochodzenia wulkanicznego. Powierzchnia Niziny Padańskiej wynosi 50 000 kilometrów kwadratowych.
Klimat niziny
Na obszarze Niziny Padańskiej panuje klimat podzwrotnikowy przejściowy z cechami klimatu śródziemnomorskiego i kontynentalnego. Lata są raczej suche i upalne, a zimy wilgotne i łagodne. Liczba opadów jest zróżnicowana, na przedgórzu alpejskim sięga 1000 mililitrów, na pozostałych nie przekracza 800.
Pad – najdłuższa rzeka Włoch
Oś hydrogeologiczną tworzy najdłuższa rzeka Włoch – Pad. Źródła rzeki znajdują się w Alpach Kotyjskich. Rzeką zasilają alpejskie dopływy, między innymi Dora Baltea i Adda. W swoim górnym biegu Pad to rzeka typowo górska. Jej nurt jest rwący, staje się bardziej spokojną rzeką dopiero na odcinku środkowym. Liczne starorzecze znajdują się w dolnym biegu. Jesienią Pad bardzo często wzbiera, wynikiem są częste powodzie. Katastrofalna w skutkach powódź miała miejsce między innymi w 1951 roku. Już starożytni Rzymianie podejmowali próby jej uregulowania. Do dzisiaj pozostały liczne obwałowania i tamy przeciwpowodziowe. Nad Padem zbudowanych zostało szereg miast. Największe z nich to: Turyn (stolica Piemontu, siedziba koncernu Fiata), Cremona, Ferrara, Piacenza. Pad ma długość 652 kilometrów, uchodzi do Morza Adriatyckiego.