Nizina Francuska to szeroki pas ciągnący się wzdłuż wybrzeża Zatoki Biskajskiej, kanału La Manche, Cieśniny Kaletańskiej i Morza Północnego.
Powierzchnia niziny wynosi 333 000 kilometrów kwadratowych, długość 1000 kilometrów, a szerokość od 200 do 650 kilometrów.
Budowa geologiczna niziny
W obrębie Niziny Francuskiej wyróżniono pokrytą bagnami Nizinę Flandryjską oraz baseny: Paryski, Loary, Akwitański i Masyw Armorykański. W masywie tym znajdują się wychodnie skał. Przyjęto nazywać je Wzgórzami Normandzkimi. Pod względem geologicznym baseny oraz stare góry powstały w okresie górotwórczości hercyńskiej. Zniszczone na skutek procesów denudacyjnych przyjęły postać penepleny. Nizina Francuska uległa silnym dyslokacjom uskokowym w okresie orogenezy alpejskiej. W efekcie powstały liczne obniżenia zapadliskowe oraz masywy górskie typu zrębowego. Osobliwa rzeźba terenu utworzyła się także w basenach.
Rzeki Niziny Francuskiej
Nizinę przecinają liczne rzeki. Najważniejsze z nich to: Loara, Sekwana i Garonna. Zostały one połączone kanałami żeglownymi: Centralnym, Burgundzikim, Briare. Stanowią one fragment ogromnego systemu połączeń śródlądowych w Europie Zachodniej. Dodatkowo osuszają one równiny, to do nich spływają bowiem ogromne masywy wody z łańcuchów górskich. Z kolei wzdłuż Zatoki Biskajskiej utworzyło się szereg jezior lagunowych.
Zwierzęta i rośliny
Niegdyś Nizina Francuska była porośnięta lasami grabowymi, dębowymi i dębowo-grabowymi. Część nizina położona wzdłuż Zatoki Biskajskiej porośnięta lasami sosnowymi. Nie brakowało na niej także torfowisk. Obecnie powierzchnia lasów jest bardzo niewielka. Roślinność naturalna zachowała się jedynie w parkach narodowych. Są one także schronieniem dla wielu gatunków zwierząt. W granicach parków żyją między innymi: żbiki, bobry, zające, jeże, jelenie, dziki. Żyją tutaj także sowy, bociany, kuropatwy i wróblowate.
Na terenie Niziny Francuskiej położona jest stolica Francji – Paryż. Inne ważne miasta to Bordeaux, Tours, Rennes, Hawr.
