Nowa Fundlandia to rozległa wyspa (zajmuje 113 000 kilometrów kwadratowych), która leży u atlantyckich wybrzeży Kanady.
Klimat Nowej Fundlandii
Od północne wschodu wyspę obmywa zimny Prąd Labradorski. To on ma największy wpływ na panujący na wyspie klimat. Wyspa pozostaje w strefie klimatu umiarkowanego chłodnego morskiego. Lato jest bardzo krótkie (cieplejsza jest południowa część wyspy), a zimy długie, mroźne i śnieżne. W okresie zimy zdarzają się długotrwałe śnieżyce. Zjawiskiem, które dość często występuje w Nowej Fundlandii są mgły.
Roślinność i świat zwierząt
Południową i centralną część Nowej Fundlandii zajmuje tundra. Ku północy przechodzi ona w lasotundrę, a dalej w tundrę górską. Południowy zachód wyspy porośnięty jest lasem mieszanym. Wyspę zamieszkują: zające bielaki, karibu, łosie, baribale, lisy, rysie, wydry. Latem na wyspę przylatuje mnóstwo gatunków ptaków. Na stałe Nową Fundlandię wybrały jako miejsce życia pardwy, kuropatwy oraz rybołowy.
Odkrycie Nowej Fundlandii
Za oficjalnego odkrywcę Nowej Fundlandii uznany został włoski żeglarz pozostający na służbie Anglii – Giovanni Cabot. Do brzegów wyspy dotarł on w roku 1497. Pięćset lat przed nim pod wodzą Leifa Eriskssona na wyspę dotarli wikingowie. Skandynawowie napotkali znaczący opr tubylców i nie osiedlili się na wyspie na stałe. Tereny osadnictwa wikingów zostały objęte ochroną w Historycznym Parku Narodowym. Nazwę wyspa zawdzięcza G. Cabotowi, który nazwał ją New Found Land – Nowo Odkryta Ziemia.
Rybołówstwo
W pobliżu wyspy znajduje się jedno z najbardziej na świecie zasobnych łowisk. Jest ono eksploatowane od przełomu XV i XVI stulecia. Gatunkiem bardzo licznie poławianym jest dorsz. Na łowiskach sąsiadujących z Nową Fundlandią poławiane są także: łosoś atlantycki, flądra, halibut i śledź. Nieodłącznym elementem w krajobrazie Nowej Fundlandii są suszące się wszędzie ryby. Nowa Fundlandii i jej łowiska od wieków walczyli Anglicy, Francuzi i Holendrzy. Zmagania te przyniosły zagładę Indian Beothuków.
